Hata yanlış yapmaktır, kusurlu davranmaktır, kasıt olmadan yanılmaktır. Hata ve kusur insanoğluna mahsustur. Kişi hatalarından dolayı günaha düşebilir, suça bulaşabilir. Ancak bir kimse, suçu sabit olmadığı müddetçe suçsuzdur. Bir mümin, kardeşinin bir günah işlediğini, hata ettiğini duyduğunda onu ayıplamamalı, haberi yayan kişiyi yalanlamalı, haberi getiren kişi itimat edilen bir kimse değilse kulak dahi asmamalı, suçu ispat olana kadar suçsuz olduğunu, bilmeden yargıladığında kardeşine kötülük edeceğini unutmamalıdır. Şayet suçu sabitlenmişse onu yine de ayıplamamalı, kardeşinin tövbe edip Allah Teala’nın da onu affedebileceğini aklından çıkarmamalıdır. Rabbimiz bu hususta bizi şöyle ikaz ediyor: “Ey iman edenler! Eğer bir fasık size bir haber getirirse onun doğruluğunu araştırın. Yoksa bilmeden bir topluluğa kötülük edersiniz de sonra yaptığınıza pişman olursunuz.” (Hucurat, 6)