Kötülük; korku ve endişe verici, rahatsızlık doğuran, kendine yahut başkasına zarar vermeye yönelik davranışlar olup iyinin karşıtıdır. Tarif böyle olsa da hiç kimse sırf kötülük olsun diye kötülük yapmaz. Yani bir insan kötülük yaparken yaptığı şeyin kötü olmadığını düşünür. Rousseau bu durumu; “Hiç kimse kötülük uğruna kötülük yapmaz.” cümlesiyle açıklar. Bilakis, kötülüğe muhatap olan ya da bir şekilde haberdar olan kişiler bunun kötülük olduğunu ve bu kişinin de kötü biri olduğunu ifade eder. Ancak kötü denen kişi, bu fiilini böyle tanımlamaz. Çünkü kötü insan, kendi yararına bir fiil işlerken bunun başkalarının zararına olup olmadığını dikkate almaz. Kendi yarar ve tatminini ön planda tutar. Amacı ise kötülük yapmak değil arzusuna ulaşmaktır. Bu sebeple arzularını kötü olarak kodlamaz. Burada bir ihtiyacın giderilmesi söz konusudur. En azından kötü kişi olaya böyle bakar. O halde insan, kötülük yaparken arzularının boyunduruğunda ve de aklından uzak bir yerde hareket etmektedir.