İyi ve kötülerin ayrılacağı kıyamet günü Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed’in [sallallahu aleyhi vesellem] büyük şefaati haktır ve şefaat edeceğine iman etmek vâciptir. Onun şefaati ümmetin günahkâr olanlarına yönelik olacaktır.1
“Tâ ki Rabb’in, seni makam-ı mahmûda ulaştırsın” (İsrâ 17/79).
Makam-ı mahmûd, iyi ve kötünün ayrıldığı günde kendisine verilen şefaat makamıdır.
“Ümmetimden o kadar çok kimseye şefaat ederim ki, yüce Rabbim bana, ‘Razı oldun mu ey Muhammed’ diye sorar, ben de, ‘Razı oldum ey Rabbim’ derim.”
Aynı şekilde diğer bütün peygamberlerin, âlimlerin, sıddıkların, şehidlerin, salihlerin ve velilerin şefaat edeceğine iman etmek de vâciptir.
“Kıyamet günü peygamberler, sonra âlimler, sonra da şehidler şefaat edecektir.”2
Ahiret günü bir kısım müminlerin bağışlanmaları ve bazı itaatli müminlerin de yüksek derecelere ermeleri için, Peygamberimiz’in ve diğer bazı büyük zatların, yüce Allah’tan dilek ve yalvarışta bulunmalıdır.
Ahirette bütün insanlara ait hesaba çekilme işinin bir an önce yapılması için en büyük şefaatte bulunacak kimse Hz. Peygamber’dir. Onun bu şefaatine “şefaati uzma” (en büyük şefaat) denir. Peygamberimiz’in sahip olduğu cennetteki yüksek makama da “makamı mahmud” (övülün makam) denir.
Bütün bu saydığımız şeylerin aslını ve özünü ayrıntıları ile bilmek ancak Allah Teala’ya mahsustur. Ahiretle ilgili bütün bu olayların var olduğunu kabullenmek, Cenabı Hakkın kudret ve azametini düşünüp sezebilenler için asla imkansız görülmez. Yüce Allah’a hamdolsun ki biz bunların hepsine inanmış ve iman etmiş bulunuyoruz.3
“Allah her şeye gücü yetendir”4