Bebekler geliştikçe, korku da dahil olmak üzere bir dizi duygu yaşamaya başlarlar. Bebeklerin neden korktuğunu anlamak, ebeveynlerin ve bakıcıların ihtiyaç duydukları desteği ve güvenceyi sağlamalarına yardımcı olabilir.
Bebeklerin yaşadığı en yaygın korkulardan biri ayrılık kaygısıdır. Bu, bir ebeveyn veya sevilen biri gibi birincil bakıcıdan ayrıldığında bir bebek üzüldüğünde ortaya çıkar. Bu korku normaldir ve sağlıklı bir bağlılığın işaretidir. Genellikle 6-8 ay civarında ortaya çıkar ve 10-18 ay civarında zirveye ulaşır. Ayrılık kaygısı ağlamak, telaşlanmak veya tutunmak gibi farklı şekillerde ortaya çıkabilir.
Bebeklerin yaşadığı bir diğer yaygın korku da yabancılardan korkmaktır. Bu, yabancı kaygı olarak bilinir ve normal bir gelişim aşamasıdır. Genellikle 8 aylıkken başlar ve 12-18 aylıkken zirveye ulaşır. Bu süre zarfında bebekler tanımadıkları insanların yanındayken utangaç, yapışkan veya ağlayabilirler. Bunun nedeni, bebeklerin henüz tüm yabancıların bir tehdit olmadığını anlama yeteneğini geliştirmemiş olmalarıdır, bu aşama bebeklerin potansiyel tehlikeyi tanımlamasına ve bunlardan kaçınmasına yardımcı olduğu için hayatta kalmaları için önemlidir.
Bebekler ayrıca gök gürültüsü veya havai fişek gibi yüksek seslerden korkarlar. Bunun nedeni, işitmelerinin yetişkinlerden daha hassas olması ve yüksek seslerin onlar için bunaltıcı olabilmesidir. Bu korku ağlamak, saklanmak veya yapışkan olmak gibi farklı şekillerde ortaya çıkabilir.
Bazı bebekler ayrıca hayvan korkusu, yükseklik korkusu veya su korkusu gibi belirli nesnelerden veya durumlardan korkabilir. Bu korkular, bir köpek tarafından ısırılmak veya yüksek bir yüzeyden düşmek gibi travmatik bir deneyimin sonucu olabilir veya nesneye veya duruma maruz kalmamasından kaynaklanıyor olabilir.
Korkunun gelişimin normal bir parçası olduğunu ve bebeklerin büyüdükçe ve geliştikçe korkularının çoğunu aşacağını hatırlamak önemlidir. Ancak, bu zamanlarda ihtiyaç duydukları desteği ve güvenceyi sağlamak hala önemlidir.
Bebekler korku yaşadıklarında, onlara bir güvenlik ve emniyet duygusu sağlamak önemlidir. Bu, onları tutmayı veya kucaklamayı, onlarla sakin ve yatıştırıcı bir tonda konuşmayı veya favori bir battaniyeyi veya oyuncağı güvenlik nesnesi olarak kullanmayı içerebilir. Ebeveynler ve bakıcılar, daha fazla stres ve endişeye neden olabileceğinden, bebekleri korkularıyla yüzleşmeye zorlamaktan da kaçınmalıdır.
Ek olarak, ebeveynler, hayvanat bahçesine gidip hayvanları güvenli bir mesafeden görmek veya parkı ziyaret etmek ve suyla oynamak gibi olumlu deneyimler sağlayarak bebeklerinin belirli korkularla başa çıkmalarına da yardımcı olabilirler. Bu şekilde bebek, bu şeylerin mutlaka korkutucu olmadığını ve hatta eğlenceli olabileceğini öğrenecektir.
Ebeveynlerin ve bakıcıların korkulan nesnelere veya durumlara uygun davranış ve tepkileri modellemeleri de önemlidir.