Hepimiz bir şeyler istiyoruz, isteyebilme duygumuzun bir sınırı da yok. Zenginlik, refah, mal, mülk, şöhret, iş, evlat… İstemekte bir sakınca yok. Söz de veriyoruz, hak ve hayır yolunda kullanacağız. Bir zengin olsak görsünler nasıl şükredeceğiz, ne infaklar yapacağız! Makama bir geçsek hizmet nasıl yapılırmış göstereceğiz! Bir evladımız olsa da onu numune bir insan olarak yetiştirsek!
İstemenin şehveti şunu kolayca unutturuyor: Allah için yapılmayan hiçbir işte hayır olmadığı gibi Allah için olmayan hiçbir istekte de hayır yoktur. Allah için derken dürüst olmak gerekir; dilimiz öyle der de kalbimizin derinliklerindeki ses ne der? Ayrıca istediklerimizin hayrımıza mı şerrimize mi olduğunu bilmiyoruz. Günün sonunda yani dünya zamanımızın akşamında hayır zannettiklerimizin şer, şer zannettiklerimizin hayır çıkma ihtimali var.
Öyleyse soralım: Gerçekten istenmeye değer olan şey nedir ve nasıl istenir?