İngiliz’in, vakit vakit gemilerden, siperden… Yine bolca gülle, bomba savurduğu bir gündü. Hızlı hızlı geçiyordum, tehlikeli bir yerden Birden bire gözlerime büyük bir şey göründü. Böyle büyük görünen şey küçücük bir insandı Fakat bana çok dokundu, ayaklarım bağlandı.
***
Ateşlerin yaladığı bu düzlükten geçenler Güllelerin cehennemlik yağmurundan kaçarken.. Yolun biraz kenarında, tek başına bir nefer, Pervasızca bombalardan, ateşlerden, her şeyden.. Kendisine, süngüsünden bir mihrabcık kurmuştu, Sonra onun karşısında namazına durmuştu.
***
Ne havada ıslık çalan ve düştüğü yerlere Kızgın çelik dahmelerle ölüm saçan gülleler… Ne semâda ifrit gibi, vızıldayan tayyâre… Ne dünyalık bir düşünce, ne bir korku, ne keder
Ahmet Nedim – Teşrîn-i Sânî 1331 (Kasım 1915)
لرندن: نماز انكليزك، وقت وقت كميلردن، سپردن.. ينه بولجه كولـله، بومبا صاوورديغى بر كوندى. خيزلى خيزلى كچيوردم، تهلكه لى بر يردن بردنبره كوزلرمه بويوك بر شى كوروندى.
بويله بيوك كورونن شى كوچوجك بر انساندى، فقط بكا چوق دوقوندى، آياقلرم باغلاندى.
***
اتشلرك يالاديغى بو دزلكدن كچنلر، كوللـه لرك جهنملك ياغمورندن قاچاركن.. يولك بر از كنارنده، تك باشنه بر نفر، پرواسزجه بومبالردن، اتشلردن، هر شيدن..
كنديسنه، سونكوسندن بر محرابجق قورمشدى. صكره اونك قارشيسنده نمازينه طورمشدى.
***
نه، هواده ايصليق چالان و دوشديكى يرلره قيزغين چليك دخمه لرله اولوم صاچان كوللـه لر... نه، سماده عفريت كبى، ويزلدايان طياره نه دنيالق بر دوشونجه، نه بر قورقو، نه كدر
احمد نديم – تشرين ثانى 1331